Relacje

RELACJA Z WYPRAWY - MARZEC 2013

Ryszard Kapuściński napisał:

"Podróż przecież nie zaczyna się w momencie, kiedy ruszamy w drogę, i nie kończy, kiedy dotarliśmy do mety. W rzeczywistości zaczyna się dużo wcześniej i praktycznie nie kończy się nigdy, bo taśma pamięci kręci się w nas dalej..."

Nasza podróż rozpoczęła się już w sierpniu 2012. Lufthansa zrobiła promocję na bilety lotnicze do Singapuru. Terminy odległe, ale oferta warta przemyślenia. Długo się nie zastanawialiśmy :-) Już następnego dnia od pojawienia się oferty, siedzieliśmy przed komputerem dokonując transakcji kupna :-) Następnym krokiem był wybór naszej docelowej destynacji i tu także nie było wątpliwości: Borneo.

Jacek był tam już wcześniej, a ja po jego relacji z wyprawy zapragnęłam tą część Malezji zobaczyć na własne oczy. Kiedy po tygodniu do naszej świadomości dotarło, że jedziemy i wszystko wskazuje na to że nasze marzenie się spełni, przyszła kolejna myśl. Do wylotu mamy jeszcze 6 miesięcy, może zabierzemy ze sobą kilka osób? Nasz plan wdrożyliśmy w życie, na blogu zamieściłam ogłoszenie o poszukiwaniach ekipy i w trzy tygodniową podróż wyruszyło wspólnie 9 kompletnie różnych i prawie nieznających się osób.

Mieliśmy dość dużo czasu, aby "doszlifować" naszą trasę i plan wyprawy. Część ekipy była bardziej aktywna fizycznie, część nastawiała się na odpoczynek, a kilka osób było żądnych przygód i chciało z urlopu wyciągnąć najwięcej jak było możliwe. Wspólny wyjazd grupy mocnych indywidualistów, wydających się niemożliwymi do pogodzenia, zorganizowaliśmy i zrealizowaliśmy bez problemów.

Agnieszka, Iza, Monika, Tomek, Ismael, Jarek, Piotrek, Ola (ja) i Jacek ruszyliśmy na podbój wyspy.

dzień 1 (Singapur)

Do Singapuru przylecieliśmy z Agą i Ismaelem ok godziny 16.00. Na lotnisku czekał już na nas Piotrek, który wylądował godzinę wcześniej. Wspólnie ruszyliśmy do zarezerwowanego miesiąc wcześniej hostelu w którym od 2 dni nocowali już Jarek i Tomek. Pierwsza wspólna azjatycka kolacja była zatem "wieczorkiem zapoznawczym". Pierwszy raz wszyscy mieliśmy okazję zobaczyć się "na żywo". Byliśmy z różnych miast i kontaktowaliśmy się do tej pory głównie przez internet i telefon. Po kolacji ruszyliśmy w stronę najsłynniejszej ulicy Singapuru, Orchard Road. Zajmująca 25 miejsce na liście najdroższych handlowych ulic, nocą prezentowała się przepięknie.

dzień 2 - 6 (Kuching i okolice)

Wczesnym rankiem ruszyliśmy w 7 osób na lotnisko i po ok. 2 godzinach jechaliśmy busem do naszego hostelu w Kuching na Borneo. Po lunchu spacer i zwiedzanie miasta, którego nazwa w języku polskim znaczy KOT. Kuching przypomina o tym na każdym kroku :-) Miasto jest idealną bazą wypadową do okolicznych atrakcji.
Następnego dnia do hostelu przyjechały Monika i Iza. Ekipa w komplecie! Wspólnie wybraliśmy się do Centrum Rehabilitacji Dzikich Zwierząt Semenggoh. Ośrodek położony jest na terenie rezerwatu przyrody, około 24 km od Kuchingu. Jego głównym celem jest opieka nad osieroconymi, rannymi i niepełnosprawnymi zwierzętami, a przede wszystkim ponowne przyuczanie ich do życia i samodzielnego radzenia sobie na wolności. Oglądanie zwierzaków w ich naturalnym środowisku jest ogromnym przeżyciem i przyjemnością.
Bako National Park jest najstarszym i najmniejszym parkiem w stanie Sarawak. Położony na samym północnym przylądku Borneo, obrośnięty lasami namorzynami, licznymi strumieniami i wodospadami oraz czystymi plażami i skalistymi klifami. Bako odwiedziliśmy 3 dnia, dostęp jedynie drogą wodną, można było zaobserwować niesamowicie dynamicznie zmieniający się poziom wody: pływy dobowe. Największą atrakcją dnia był trekking po dżungli, spotkanie dziko żyjących nosaczy (proboscis monkey) i kąpiel na dzikiej rajskiej plaży jak z pirackich opowieści :-)

Nowy dzień, nowe atrakcje. Wybraliśmy się  do okolicznego "długiego domu" zwanego Annah Rais Longhouse. Rdzenną ludność Borneo rozsławiły okrutne rytuały. Nazwa "łowcy głów" przylgnęła do nich w wyniku uprawianego procederu pozbawiania nieprzyjaciół czerepów i kolekcjonowania ich czaszek w domach. Dziadek naszego przewodnika miał takich głów 5, ojciec natomiast 3. O swoich nic nie wspomniał :-) Po spacerze w wiosce mały relaks w gorących źródłach. Pomysł przy upale dość nietypowy...

  

Kolejnego dnia rozpoczął się drugi etap podróży. Monika z Iza odłączyły się na kilka dni od grupy i samodzielnie wyjechały z Kuchingu do Brunei. Pozostałe osoby wsiadły w samolot, aby przelecieć do Narodowego Parku Mulu, jednej z największych atrakcji Borneo. Można się tam dostać jedynie rzeką lub drogą powietrzna. Mulu oferuje wiele atrakcji, są tam piękne jaskinie, szlaki trekkingowe, można wspinać się, spacerować na wysokości drzew a także nocą z przewodnikiem wybrać się do dżungli. Park niestety ogranicza liczbę osób, która może w nim przebywać. Abyśmy mogli skorzystać ze wszystkich aktywności, Jacek zarezerwował dla nas miejsca już miesiąc przed wyjazdem i dzięki temu wszystko poszło gładko :-)

 

 

dzień 7-11 (Mulu i Pinnacle)

Wyprawę na Pinnacles rozpoczęliśmy przejażdżką łodzią do jaskini Clear Water Cave i Wind Cave. Obie prezentowały się rewelacyjnie. Nazwa tej pierwszej pochodzi o rzeki, która przez nią przepływa, druga zaś od wiejącego w środku wiatru, spowodowanego zwężeniem się jaskini. Następnie wsiedliśmy do łodzi i ruszyliśmy dalej. Po ok 20 min wysadzono nas w środku lasu abyśmy 8 km szlakiem powędrowali do obozu zwanego Camp 5. W Campie kilka godzin snu i wejście na szczyt. Wspinaliśmy się ok 3,5 h trasa 2,5 km (1300 m n.p.m), zejście trwało nieco dłużej za sprawa prawie pionowego szlaku. Park oznaczył ta atrakcję jako ekstremalnie trudna ale nie wierzyliśmy, że będzie ciężko. Było… Wysiłek ogromny ale satysfakcja jeszcze większa :-) po wspinaczce siły starczyło tylko na kąpiel w pięknej rzece i pójście spać.

Rano wróciliśmy do siedziby parku, gdzie czekały już na nas Monika z Izą. Przez resztę dnia oddawaliśmy się błogiemu lenistwu i nadrabianiu utraconych podczas wspinaczki kalorii :-) Następne przedpołudnie spędziliśmy na spacerze na wysokości koron drzew. Canopy skywalk to bardzo ciekawe doświadczenie. Polecamy :-) Również Iza z Jackiem i Tomkiem zasmakowali speleologii. Z przewodnikiem zwiedzili jaskinie. Panowie wrócili zachwyceni, Iza nieco mniej :-)
 

Ostatni dzień w Mulu spędziliśmy na zwiedzaniu Deer Cave stanowiącej najdłuższy na świecie podziemny pasaż oraz Langs Cave, najmniejszej i najpiękniejszej z jaskiń. Wieczorem byliśmy także świadkami przelotu roju tysięcy nietoperzy, który jest prawdopodobnie jedynym takim "widowiskiem" na świecie.

Następnego dnia wszyscy wsiedliśmy w samolot i przelecieliśmy do Kota Kinbalu, stolicy stanu Sabah.

 

dzień 12 (Kota Kinabalu)

W Kota Kinabalu wszyscy spędziliśmy noc. Następnego dnia nasze drogi jednak się rozeszły. Ja razem z Jackiem, Jarkiem, Tomkiem i Piotrkiem wsiedliśmy w lokalny autobus aby przejechać do Kinabatangan. Agnieszka z Ismaelem postanowili w tym czasie odpocząć na okolicznych plażach i zwiedzić bajeczne borneańskie wysepki, Monika z Izą wsiadły do samolotu i poleciały na kilka dni na Bali.
 

 

dzień 13- 16 (Kinabatangan)

Kinabatangan to trzeci etap naszej podróży. Przyjechaliśmy do Nature Lodge Kinabatangan, znajdującego się nad samą rzeką Kinabatangan. Lodge poza zakwaterowaniem, wyżywieniem i opieką przewodników, oferuje także nocne i dzienne spacery po dżungli oraz krótkie wyprawy łodziami o wschodzie słońca lub wieczorem. To tutaj spełniło się nasze marzenie i zobaczyliśmy pięknego wyraka podczas nocnej wędrówki.  Brzegi rzeki zamieszkują wiele zwierząt do których łodzią można podpływać dosłownie na wyciagnięcie ręki. Są tam makaki, nosacze, krokodyle, warany, dzioborożce, słonie i wiele, wiele innych...

Spędziliśmy tam niesamowite 3 dni i mimo że lasy nie są tak bogate jak w Mulu, warto tam pojechać i "zapolować" z aparatem na wyraka np.

Z Kinabatangan wyjechały 4 osoby. Tomek, w związku z tym że miał dłuższy urlop postanowił, popłynąć na wyspę Sipadan i kilka dni nurkować. Sipadan słynie jako raj dla nurków. Bogactwo jakie kryje się pod powierzchnią wody przyciąga pasjonatów tego sportu z całego świata.

 

dzień 17 - 20 (Kudat)

Kiedy na "travelbicie" portalu dla podróżników zadałam pytanie o cichą rajską plażę na Borneo, ktoś polecił mi Kudat. Niestety daleko od Kota Kinabalu gdzie wstępnie planowaliśmy odpoczynek z Agnieszka i Ismaelem. Odpuściliśmy więc temat. Jednak po przemyśleniu sprawy (już na miejscu) postanowiliśmy spróbować dotrzeć na "koniuszek" Borneo.

To była świetna decyzja. Piękne puste szerokie plaże, brak turystyki zorganizowanej, cudne widoki i pyszne regionalne jedzenie :-)

Po 4 dniach błogiego lenistwa wróciliśmy autobusem do Kota Kinabalu. Następnego dnia mieliśmy samolot do Kuala Lumpur. Z KL przejechaliśmy komfortowym busem do Singapuru.
W Singapurze spotkaliśmy się z Moniką i Izą, które z wróciły z Bali. Ostatni dzień w stolicy biznesu i powrót do kraju.

Nasza wyprawa dobiegła końca. Jak to zwykle bywa wszystko co dobre kończy się szybko. Było niesamowicie, przeżyliśmy wielką przygodę pełną pięknych lasów deszczowych i ich mieszkańców, przemiłych ludzi, pysznych owoców, cudnych plaż i ekstremalnych wyzwań. Przyjaźnie, które zawarliśmy trwają. Wspólnie z Moniką planuję kolejną wyprawę, a na weekendowe wypady ruszaliśmy także z Agnieszką. Podsumowanie naszej wyprawy możecie przeczytać na moim blogu BORNEO PODSUMOWANIE.

Na blogu znajdziecie także dziennik podróży pisany niemal na żywo. Codziennie wieczorem siadałam przed komputerem i opisywałam nasze przygody RELACJA Z WYPRAWY.

Od wyjazdu minął prawie rok, a taśma pamięci kręci się dalej. Projekt BorneoTeam jest tego dowodem :-)

OWCA